گیاه سنبل آبی با نام علمی Eichhornia crassipes و نام انگلیسی Water Hyacinth ­گیاهی است آبزی که به وسیله دم برگهایی که تغییر شکل یافته‌اند و به شکل اسفنجی در آمده‌اند میتواند روی سطح آب شناور بماند.
به وسبله استولون (ساقه‌های رونده یا بندهای ریشه‌زا. همانند توت فرنگی) تکثیر میشود.

گلهای آبی رنگی شبیه گلهای سنبل پیازی تولید میکند. نسبت به سرما حساس است و زمستانهای ملایم را هم تحمل نمیکند.

خاصیت بزرگ این گیاه که به تازگی روی آن تحقیقاتی انجام میشود تصفیه آبهای آلوده است. این گیاه از جمله ماکروفیتهای آبی به شمار میرود که میتوانند در تصفیه پساب‌های صنعتی مورد استفاده قرار گیرند. (مقاله: سازمان محیط زست مطالعه آزمایشگاهی نقش گیاه سنبل آبی درتصفیه زیستی فاضلاب)­

از طرف دیگر گیاه سنبل آبی در مناطق گرمسیری روی آبهای راکد به شدت رشد میکند و در برخی مناطق مانند استرالیا به دلیل پوشاندن سطح وسیعی از رودخانه‌ها و باتلاقها ایجاد مشکلات زیست محیطی (مانند ایجاد مشکل در زندگی ماهیها و  گیاهان آبی دیگر) نموده‌است. این گیاه چنان سطح آب را میپوشاند که حتی رفت و آمد قایقها هم دچار مشکل میشود.

استفاده تزیینی از سنبل آبی:
در حیاطهایی که دارای حوض هستند میتواند سنبل را در کنار گیاهان آبزی دیگری مانند نیلوفر آبی و همچنین گیاهان کنار-آب-زی مانند جگن‌ و نخل مرداب نگهداری کرده و ترکیب زیبایی از آنها به وجود آورد.

در اردبیل:
ما در گلستان علی، تابستانها این گیاه را در فضای باز نگهداری میکنیم  و پاییز و زمستان حوضچه‌ها را به محلهای سرپوشیده منتقل میکنیم.

تغذیه گیاه:
این گیاه مواد غذایی را به صورت محلول از آب جذب میکند و استفاده از کودهای کامل مایع به صورت دوز مصرفی یک در هزار و ماهانه حداقل یکبار برای این گیاه مناسب است.

ازدیاد:
تکثیر گیاه به وسیله گیاهچه‌های جدیدی که در انتهای استولونها تشکیل میشود انجام میشود.

مراقبت:
تنها مراقبت لازم سنبل آبی این است که در آب باشد.­